Feverfew maiden - wyrasta z nasion

Feverfew to wieloletni kwiat, charakteryzujący się obecnością pędów zielnych. Jest przedstawicielem grupy Compositae. Na wolności rosną w Eurazji i Ameryce Północnej. Wizualnie roślina ma wiele wspólnego z rumiankiem polnym, ale ten ostatni ma bardziej obszerny rdzeń i bogatą kolorystykę płatków.

Feverfew maiden lub rumianek dalmatyński (rumianek perski): wygląd i opis

Wieloletnia roślina kwitnąca łączy w sobie cechy rumianku polnego i wyrafinowanej chryzantemy. Dzięki jasnemu kolorowi kwiatostanów kwiat stanie się prawdziwą ozdobą osobistej działki i ogrodu. Roślina ma silną odporność, więc praktycznie nie choruje. Opuszczanie jest bezpretensjonalne, nawet początkujący ogrodnik może go wyhodować.

Wygląd panny feverfew

Kwiaty rumianku perskiego Robinson z dużymi białymi kwiatami. Ten typ jest uważany za najczęstszy. W zależności od rodzaju i odmiany wysokość krzewu może wahać się w granicach 15-60 cm.

Liście są średniej wielkości, mają pierzasto rozcięty kształt, bogaty zielony kolor. Wizualnie kwiatostany przypominają kosze zebrane w górnej części buszu.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Bezpretensjonalna roślina przypominająca rumianek dalmatyński jest używana przez projektantów w projektowaniu krajobrazu do ozdabiania trawników i klombów. Atrakcyjne kompozycje można tworzyć w połączeniu z doronicum, delfinem, topolą i dzwoneczkami.

Maiden feverfew odmian

Zanim zapoznasz się z cechami sadzenia i pielęgnacji złocienia na otwartym polu, powinieneś przestudiować istniejące rodzaje roślin ozdobnych. Najpopularniejsze odmiany wśród kwiaciarni to:

• Goldbal. Charakteryzuje się tworzeniem dużej liczby małych podwójnych kwiatostanów o żółto-zielonym kolorze.
• Panna to odmiana wyhodowana przez tureckich hodowców. Charakterystyczną cechą gatunku jest tworzenie kwiatostanów frotte, które wizualnie przypominają kształt kuli, płatki są pomalowane na biało. Wysokość dorosłej rośliny może osiągnąć 90 cm.
• Schneebal to mała roślina, nie rozprzestrzeniająca się. Posiada dużą ilość zielonej masy, bujnie kwitnie białymi pełnymi kwiatami.
• Zilbeoteppich to odmiana, która ma wiele wspólnego ze złocieniem Carlosa. Podczas kwitnienia powstają śnieżnobiałe kwiatostany.

Rodzaje złocienia

Istnieje wiele rodzajów tej spektakularnej i bezpretensjonalnej rośliny. Poniżej znajduje się opis najczęściej występujących.

Pyrethrum roseum

Różowy złocień jest również znany jako rumianek perski. Pędy rozgałęzione, wysokość krzewu rzadko przekracza 70 cm, duża ilość zielonej masy, liście jasnozielone.

Wygląd Pyrethrum roseum

Feverfew Robinson podczas kwitnienia tworzy liczne kwiatostany o jasnoróżowym kolorze z żółtym sercem. Mają około 60 mm średnicy. Zaczyna kwitnąć w pierwszych tygodniach lata.

Czerwony złocień (Pyrethrum coccineum)

Charakterystyczną cechą odmiany jest obecność podwójnie skrzyżowanych blaszek liściowych, które są koloru ciemnoczerwonego. Część nadziemna kultury zawiera substancje trujące dla owadów. Są całkowicie bezpieczne dla ludzi i zwierząt. Zaczyna kwitnąć w pierwszych tygodniach czerwca.

Charakterystyka Pyrethrum coccineum (Pyrethrum coccineum)

Piękny złocień (Pyrethrum pulchrum)

Bylina kwitnąca, której wysokość nie przekracza 50 cm, wyprostowane pędy usiane wijącymi się włoskami. Dużo zieleni nie widać. Liście są radykalne, mają długie ogonki. Długość każdego liścia może przekraczać 12 cm, a szerokość ok. 2 cm Koszyczki są utworzone z rurkowatych kwiatów w kolorze białym i szarym. U zwykłych ludzi ta odmiana nazywa się rumiankiem dalmatyńskim.

Cechy zewnętrzne Pyrethrum pulchrum

Pyrethrum macrophyllum (Pyrethrum macrophyllum)

To prawdziwy gigant, który rośnie dziko na Kaukazie. Wysokość roślin waha się od 1-1,5 metra. Kwiatostany są corymbose, ich średnica sięga 10 cm, składają się z dużej liczby małych białych kwiatów. Wkrótce po kwitnieniu kolor płatków rumianku kaukaskiego zmienia się na czerwono-brązowy lub szkarłatny.

Długie kwitnienie to niezaprzeczalna zaleta tego gatunku.

Złocień wielkokwiatowy

Feverfew (P. corymbosum)

Jest to bylina hybrydowa, której wysokość pędów waha się od 40-150 cm, długość listowia podstawnego 35-40 cm. Terry pyrethrum ma wiele wspólnego z odmianą cinerarielous. Kwiaty języczkowate są białe.

Wygląd kwiatów P. corymbosum

Feverfew: sadzenie i pielęgnacja

Pomimo faktu, że kultura kwitnienia jest wieloletnia, wielu ogrodników woli uprawiać ją jako roczną. Wynika to z faktu, że walory dekoracyjne rośliny z roku na rok znacznie się pogarszają. Kwiatostany na krzakach powstają coraz rzadziej, stają się jeszcze bardziej miniaturowe.

Zaczynają sadzić, gdy minie prawdopodobieństwo mrozu, a gleba wystarczająco się nagrzeje. Pod koniec maja i na początku czerwca można wysiewać nasiona bezpośrednio do otwartej gleby. Podczas siewu nasiona nie są zakopywane, a jedynie lekko posypane ziemią. Kwietnik jest dodatkowo nawilżany i pokryty włóknem polietylenowym dla uzyskania efektu cieplarnianego. Należy ją okresowo podnosić, aby przewietrzyć uprawy.

Aby roślina zaczęła wcześniej kwitnąć, możesz wstępnie przygotować sadzonki. Wiele osób zastanawia się, kiedy sadzić feverfew, gdy wyrosną z nasion. Wysiewając nasiona w ozdobnych doniczkach w marcu, w maju będzie można sadzić młode rośliny w otwartym terenie.

Kiełki nasion złocienia doniczkowego

Opieka Feverfew

Roślina nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Po posadzeniu, gdy kultura się wzmocni i zapuści korzenie, rozpocznie samodzielną walkę z chwastem, dlatego pielenie zalecane jest tylko na samym początku sezonu wegetacyjnego, aż krzew nabierze siły.

Również ściółkowanie kręgu okostnowego nie będzie zbędne. Takie podejście pozwala zatrzymać wilgoć w glebie, zapobiega rozwojowi chwastów.

Głównym i warunkiem prawidłowego rozwoju kultury jest obfite i regularne podlewanie, po którym konieczne jest ostrożne poluzowanie gleby koła w pobliżu łodygi.

Okresowo należy stosować nawozy organiczne i mineralne.Ze szczególną ostrożnością należy stosować kompleksy zawierające azot, ponieważ jeśli przesadzisz z ich ilością, na krzakach zaczną rosnąć zielona masa, a nie pąki. Roślina dobrze reaguje na zgniły obornik.

Wysokie łodygi są często obniżane, dlatego zaleca się je związać. Jeśli po pierwszym kwitnieniu odetniesz wszystkie szypułki, nie pozwalając nasionom dojrzeć, to pod koniec lata roślina ponownie zakwitnie.

Feverfews rosną w jednym miejscu przez 4 lata, po czym zaleca się przeszczepienie ich w nowe miejsce. Podczas przeszczepu krzewy można podzielić.

Choroby i szkodniki, profilaktyka

Feverfew ma silną odporność i jest odporny na większość agresywnych czynników środowiskowych. Ale czasami krzewy mogą być dotknięte chorobami i atakowane przez owady.

Najczęstsze choroby to fusarium i szara zgnilizna. Obie choroby wywołują grzyby. Klęska zaczyna się od systemu korzeniowego, po prostu zaczyna gnić, co z czasem nieuchronnie wpływa na stan nadziemnej części buszu. Aby zapobiec rozwojowi chorób, nasiona i gleba są traktowane przed sadzeniem.

Najczęstszymi owadami są mszyce, ślimaki nagie i wciornastki. Ślimaki są duże, więc można je natychmiast zidentyfikować, wyjąć z krzaka i zniszczyć.

W celu zapobiegania anomaliom zaleca się nawadnianie krzewów roztworem środka owadobójczego z określoną częstotliwością. Są to specjalne preparaty, które są sprzedawane w dużym asortymencie w wyspecjalizowanych sklepach.

Uprawa i pielęgnacja rośliny jest dość prosta. Najważniejsze jest, aby zapoznać się z podstawowymi zasadami agrotechnicznymi, a panna feverfew na długo zachwyci oczy wszystkich gospodarstw domowych.