Açelya ve ormangülü aynı veya farklı bitkilerdir

Alışılmadık derecede güzel ve narin çiçekler - açelya ve ormangülü - birbirine çok benzer. Antik çağda, bu çiçeklere büyülü özellikler atfedildi. Açelya bir odayı, serayı, serayı ve orman gülünü - bir bahçede veya parkta bir çiçek yatağını - mükemmel bir şekilde dekore edecektir.

Açelya ve ormangülü - bir fark var mı

Birçok acemi yetiştirici, orman gülünün açelyadan ne kadar farklı olduğunu bulmaya heveslidir. Bu bitkilerin her ikisi de Ericaceae familyasına ve Rhododendron cinsine aittir. Adı iki eski Yunanca kelimeden türemiştir: "rhodes" - "pembe" ve "dendron" - "ağaç". Bu cins, yaprak döken ve yaprak dökmeyen 600'den fazla çalı ve küçük ağaç türü içerir.

Ormangülü sarı

Bu iki renk arasındaki fark, görünüşte ve bakımın özelliklerinde belirgindir. Açık toprağa yetişen bitkilere, kapalı topraklarda yaşayanlardan tamamen farklı bir şekilde bakmak gerekir.

Birçok yetiştirici, bu türün tüm yaprak döken bitki çeşitlerini ve ormangülü - hepsi yaprak dökmeyen açelyayı çağırır. Ancak, aralarındaki farklılıklardan çok daha fazla benzerlik vardır.

Ortak özellikler:

• Sığ, lifli kök sistemi birçok kompakt ve gelişigüzel kökten oluşur.
• Yaprak ve çiçek yapısının benzerliği.
• Aynı gözaltı koşullarına ihtiyaçları var.

Tarihsel kafa karışıklığı

Eski zamanlarda "ormangülü" kelimesine zakkum deniyordu. 1853'te, bu isim bu bitkinin bir ve tek türüne verildi - paslı ormangülü. Bir süre sonra, Rhododendron cinsine birkaç yüz tür dahil edildi.

Geçen yüzyılda, pratik yapan bazı bahçıvanlar, Heather ailesinden ayrı bir Azalea cinsi seçtiler. Ancak bir süre sonra bilim adamları, bu iki bitki arasındaki farklılıkların o kadar büyük olmadığını ve onları iki cinse ayırmanın bir nedeni olduğunu doğruladılar. Şimdi Açelya klanı dağıldı.

XVIII-XIX yüzyıllarda, birkaç kez açelyayı Hindistan'dan Avrupa'ya getirmeye çalıştılar, ancak çoğu zaman çiçek yolda öldü. Bu girişim ilk olarak Hollandalı biyolog Jacob Breinius tarafından gerçekleştirildi, ancak işe yaramadı. Sonunda, İngiliz botanikçi Koners çiçeği canlandırmayı başardı. 19. yüzyılın başında, yetiştiriciler ekili açelya çeşitlerinin geliştirilmesi üzerinde çalışmaya başladılar. Çoğu iki tür orman gülünden elde edilir:

• Simsa (Hint açelyası);
• Donuk (Japonca açelya).

Fridolin

En ünlü çeşitler:

• Stella Maris (Hint) - 1,5 m yüksekliğe kadar küçük bir çalı Havlu çiçekleri koyu kırmızı lekeli beyaz yapraklardan oluşur.
• Fridoline (Japonca) - çalı 80 cm yüksekliğe kadar büyür. Büyük, 4,5 cm çapa kadar, üzerinde parlak kırmızı çiçekler açar.
• Czardash, her biri 20 yapraklı büyük sarı çiçekleri olan ışığı seven bir çalıdır. 12-14 çiçeğin salkımına toplanırlar.
• Azzurro, 1.5 metre yüksekliğinde bir ağaç olan hibrit bir çeşittir. Koyu yeşil uzun yaprakları ve koyu kırmızı lekeli mor yaprakları vardır.

Modern sınıflandırma

Şu anda, daha önce açelyalar olarak kabul edilen tüm bitkiler, Rhododendron cinsine atanmıştır. Odada, bahçede, serada yetiştirmek için birçok çeşit yetiştirildi. Hepsi çok çeşitli.

Rhododendron cinsi birçok farklı türü içerir.Birkaç gruba ayrılırlar: yaprak dökmeyen, yarı yaprak döken, yaprak döken. Bu türler boyut, yaprak rengi ve bitki örtüsü bakımından birbirinden farklıdır.

Yaprak dökmeyen:

• Kafkas ormangülü - pembemsi veya sarımsı çiçeklerle kaplı 1,5 m yüksekliğe kadar bir çalı. Çiçeklenme dönemi mayıstan hazirana kadardır. Kışı örtmek gerekiyor.
• Smirnova, 1 m'ye kadar büyüyen dona dayanıklı bir çalıdır.Çiçekleri pembe veya kırmızıdır.
• Altın, koyu yeşil yapraklar ve geniş açık altın çiçeklerle kaplı sürünen bir çalıdır.
• Kısa meyveli - yapraklar beyaz, krem ​​veya pembe olabilir. 2-3 hafta çiçek açar. Çabuk büyür, şiddetli donlarda bile harika hisseder.
• Karpat (Kochi) - parlak pembe yaprakları, yüksekliği 50 cm'den fazla olmayan, Çiçeklenme Mayıs ve Haziran aylarında gerçekleşir.
• En büyüğü - 100 yıla kadar yaşar, şiddetli soğuğa dayanır, Haziran-Temmuz aylarında çiçek açar. Beyaz veya pembe yapraklar turuncu noktalarla kaplıdır.
• Katevbinsky, yüksekliği 3-4 metreye ulaşan bir dağ çalıdır. Dalları yeşil kösele yapraklarla kaplıdır. Ay boyunca (mayıs ortasından haziran ayının ikinci yarısına kadar), her biri 15-20 adet çiçek salkımına toplanan büyük mor veya leylak çiçekleri (çapı 6 cm'ye kadar) çiçek açar. Dona dayanıklıdır, hem gölgede hem de aydınlık bir yerde büyür.

Hint çeşitliliği

Yarı yaprak döken (taçta biraz yeşillik bırakın):

• Sivri - yavaş büyür, ilkbaharda ve bazen de sonbaharda çiçek açar. Pembe veya leylak yaprakları çiçek açar.
• Daursky - Beş leylak, pembe veya mor yapraklı çiçekler ilkbaharda üç hafta boyunca çiçek açar. Sonbaharda çiçeklenme sıklıkla tekrarlanır. Soğuğu iyi tolere eder.
• Ledebour, üst kısmı zeytin, alt kısmı kahverengi olan ince yapraklarla kaplı inanılmaz derecede uzun (3,5 m'ye kadar) bir ağaçtır. Menekşe-pembe çiçekler Nisan ayında 14 gün çiçek açar.

Yaprak döken:

• Kamchatsky - arktik iklimde tundranın taşlı topraklarında yetişir. Boyu asla 35 cm'yi geçmez Çiçekler pembe, mor veya parlak kırmızı olabilir.
• Kanadalı - 3 cm uzunluğunda mor yapraklar Mayıs ayında 2 hafta boyunca ortaya çıkar. Mavimsi taç, 70 cm yüksekliğe kadar bir ağacı kaplar.
• Japon - çalı 2 metre yüksekliğe kadar büyür. Yeşil yapraklar sonbaharda kırmızımsı sarıya döner. Krem, pembe, somon, mercan yaprakları.
• Vaseya - Mayıs ayında, koyu kırmızı yaprakların ortaya çıkmasından önce soluk pembe çiçekler açılır.

Bu bitkinin nesli tükenmekte olan türleri Kırmızı Kitapta listelenmiştir:

• Sarı, yeşilimsi gri yaprakları olan yaprak döken bir çalıdır. Yapraklar sarı veya turuncudur. Mayıs ayında 2-3 hafta çiçek açar. Vahşi doğada hem ormanlarda hem de dağlarda yetişir. Kafkasya'da buna "deli çalı çırpı" veya "acı çay" denir.
• Schlippenbach, yaprak döken bir ağaçtır. İlkbaharın sonunda yaprakların görünümü ile birlikte çiçeklenme başlar. Yapraklar soluk pembe veya benekli mordur. Sonbaharda yapraklar kırmızı-sarıya döner.
• Fori, 2,5 metre yüksekliğe kadar yaprak dökmeyen bir ağaçtır. Krem veya pembe yapraklı çiçekler Mayıs-Haziran aylarında açılır.

Vaseya çeşidi

Ayrıca ormangülü ve açelya melezlerinin birçok çeşidi vardır.

Açelya orman gülünden görünüşe göre nasıl ayırt edilir

Açelya ve ormangülü arasındaki fark, birçok dış özellikte kendini gösterir. Yakından bakarsanız farkı görebilirsiniz.

Açelya ormangülü gözünden nasıl ayırt edilir:

• Açelyaların huni şeklinde çiçekleri vardır. Bazı türlerin tek çiçekleri vardır, ancak çoğu zaman her biri 2-6 parçalık kümeler halinde toplanırlar. Ormangülü çiçekleri çan şeklindedir. Çiçek salkımlarında veya fırçalarda toplanırlar, bazen yalnızdırlar. Her iki bitkinin çiçekleri oldukça büyüktür: çapları 20 cm'ye ulaşabilir.
• Orman gülleri açık havada büyür. Açelyalar iç mekanı tercih eder.
• Açelyalar çok küçüktür: 30-50 cm'den nadiren uzarlar.Diğer orman güllerinin çoğu daha büyüktür.
• Ormangülü yapraklarının şekli ve boyutu çok çeşitlidir.Açelya yaprakları üç şekilden birine sahip olabilir: neşter, elips veya yumurta. Uzunlukları 4 cm'yi geçmez.
• Açelya yapraklarının her iki tarafı da ince, yumuşak bir tüyle kaplanabilir. Pürüzsüz yapraklı bitkiler bulunur. Ormangülü yaprakları küçük pullarla kaplıdır.
• Açelya 5 stamene sahiptir, ormangülü 10'dan fazla, bazı türlerde 7-10.
• Açelya çalıları çok aktiftir. Ormangülü yavaş büyür.
• Genç açelya dalları ince kahverengi veya gri villuslarla kaplıdır. Orman güllerinin bu fenomeni yoktur.

Altın çeşitliliği

Açelya ve ormangülü bakımındaki fark

Bu bitkilere bakmanın temel farkı, açelyanın geleneksel olarak iç mekan veya sera çiçeği olarak kabul edilmesi ve orman gülünün sokakta açık havada büyüyen bir bahçe çiçeğidir.

Açelya evde büyür, bu yüzden sıcakken harika hisseder. Soğuğa tahammül etmez ve sıcaklık -6 ° C'nin altına düştüğünde ölür. Çoğu ormangülü çeşidi, 20-27 ° C'ye kadar olan sıcaklıklara dayanabilir. Kış için örtülmeleri gerekiyor.

Bu çiçekler nasıl yetiştirilir

Asitliği yüksek, gevşek lifli bir toprak hazırlanır. Funda toprağı seçilmesi tavsiye edilir. Alt tabakayı kendiniz hazırlayabilirsiniz: 1 kısım kum + 1 kısım turba + 2 kısım iğne yapraklı toprak + 1 kısım humus.

Ormangülü Katevbinsky

İniş sırası:

1. Toprak top suda tutulmalı ve ardından bir tencereye veya çukura yerleştirilmelidir. Bu durumda fidanın kök boğazı yerin üstünde kalmalıdır, aksi takdirde bitki ölür.
2. Üstüne toprağı dökün ve hafifçe bastırın.
3. Dikimden sonra bol su. Sonra bir ay boyunca her gün sulayın.

Her iki bitkinin de yıllık olarak saksı değişimi gerekir. Gençlerin yıllık nakli gerekir, yaşlılar 2-3 yılda bir nakledilir. Ayda bir, çiçekleri karmaşık gübrelerle beslemeniz gerekir.

Üreme yöntemleri: kesimler, katmanlama, çalıların bölünmesi, tohumlardan yetiştirme.

Uyum ve Bakım Farkı:

• Açelya 5–7 cm derinliğinde köklendirilmelidir. Minyatür bir iç mekan çiçeği için küçük bir tencereye ve bir bahçe çiçeği için 50 cm derinliğe kadar bir çukura ihtiyacınız olacak.
• Açelya çok çalılar, bu yüzden onu düzenli olarak budamanız gerekir.
• Bahçe çiçeklerine bakarken, sıcaklık ve nem koşullarını izlemenize gerek yoktur. İç mekan açelyaları bu koşullar için çok talepkardır. Saksıdaki toprak her zaman nemli olmalıdır, ancak sulama yaparken damlaların yapraklara ve yapraklara düşmesine izin vermemelisiniz. Arazinin sulanması, tavaya su eklenerek değiştirilmelidir. 5 saat sonra fazla su boşaltılır. Aşırı ve durgun nemden kaçının.
• Ormangülü altındaki zemin gevşetilmemelidir.

Çeşit Sivri

Peyzaj tasarımında, ormangülü en çok ekilirken, açelyalar seralara ve odalara ekilir. Birincisi, bakımlarında ikinciye göre çok daha az tuhaf. Bu iki renk arasındaki fark önemsizdir ve sadece bitki bakımında önemli bir rol oynar.