Aloe çiçeği: evde bakım ve ana çeşitler

Aloe'nin anavatanı, batı kısmı olan Arap Yarımadası olarak kabul edilir. Ek olarak, büyümesine de ev sahipliği yapan Barbados ve Curacao adalarında bulunabilir. Bir zamanlar insanlar aloe'nin kıtalara yayılmasına aktif olarak katkıda bulundular: Afrika'ya ve yakındaki adalara, Güney Amerika'ya.

Aloe yaprakları, mukoza zarlarını tedavi eden ve çok çeşitli cilt hastalıklarını tedavi etmek için kullanılan meyve suyu içerir. Özellikle şunlar için kullanılır:

• yaraları iyileştirme;
• yanık tedavisi;
• sivilceyi gidermek;
• egzamanın tedavisi;
• cilt çatlaklarının tedavisi ve iyileştirilmesi;
• sedef hastalığı tedavisi;
• uçuklardan kurtulmak için.

Büyüyen ilaç

Trofik ülserleri tedavi etmeniz gerekiyorsa aloe çiçeği yardımcı olacaktır. Güneş yanığı durumunda da kullanılır.

Tıbbi bir sıvı elde etmenin tarifi basittir. Her zamanki eğirme işlemini tülbentle yapabilirsiniz.

Çiçeğin tanımı

Bitki asfodelik aileye aittir. Çeşitlerinin listesi beş yüzden fazla uzun ömürlü türü içerir. Baskın sayıları otsulara aittir, ancak çalılar da vardır. Bazı türler ağaç gibidir.

Aloe, evlerde yaygın bir bitkidir. Bitkinin popülaritesi sadece tıbbi özellikleriyle değil aynı zamanda diğer niteliklerle de yaratıldı. Özellikle, tüm türlerin sulu meyvelere ve kserofitlere ait olduğu ve kuraklığı kolayca tolere ettiği gerçeği.

Bitkinin sapları çok yüksek değil. Aloe'nin yapraklarında nem birikir. Bu yüzden çok kalın ve etlidirler. Aloe yaprağının şekli, çentikler, keskin dikenler veya kirpikler ile dikdörtgen şeklindedir. Bazı türlerin düzgün bir kenarı vardır. Büyüme sırasında, sürgün, yoğun rozet oluşumuna katkıda bulunan bir spiral şeklinde yapraklarla kaplanır.

Bitkinin meyvesi üçgen bir kutuya benziyor. İçinde koyu gri uçan tohumlar var.

Çoğu zaman evlerde aloe verayı bulabilirsiniz, bazen buna gerçek aloe vera denir. Çoğu ev bahçıvanı, rengi ve tıbbi nitelikleri için değer verir. Bu aloe türünün yanı sıra bildiğiniz gibi iki ana gruba ayrılmış birçok başka tür de vardır. Biri şifalı bitkileri içerir, diğeri - dekoratif.

Dekoratif tipler şunları içerir:

1. Aloe alacalı. Gür bir bitkidir. Yetişkin bir burcun yüksekliği 30 santimetredir. Kısaltılmış gövde, uzun üçgen yapraklar. İki renkli benekli bir renge sahiptir. İlkbaharda aloe, turuncu veya kırmızı tonlu parlak çiçek salkımıyla çiçek açar.

Alacalı görünüm

1. Aloe dikenli. Küçük çalı. Çok sayıda dar yaprak gri-yeşil renktedir. Ayrıca beyaz benekle bezenmiştir. Çiçek açtığı zaman, üzerinde boru şeklinde, soluk turuncu çiçek salkımlarının bulunduğu bir pedicel oluşturur.
2. Aloe Marlota. Gerçek yüksekliği 4 metreye kadar çıktığı için en iyi büyük evlerde veya seralarda tutulan yaprak dökmeyen bir çalıdır. Bitki, kırmızımsı dikenli büyük, geniş yapraklara sahip olarak tanımlanmıştır. Çiçekler parlak sarı veya turuncudur.

Belirtilen aloe türlerine ek olarak, dekoratif, çeşitli isimlerle birçok başka çeşide sahiptir. Dekoratif görünüm şu şekilde ifade edilebilir:

• katlanmış;
• çömelme;
• ikili;
• kuvvetli dallanmış;
• kapak şeklinde;
• güzel;
• beyaz çiçekli;
• havortia benzeri
• chernokolyuchkov;
• ayırmak.

Tıbbi türler arasında aloe agav, çoğu ev bahçıvanı tarafından bilinir. Ancak onun yanında, diğer türlerin de aşağıdaki isimlere sahip bitkileri içeren benzer nitelikleri vardır:

• sabunlu;
• Barbadian;
• ağaç benzeri;
• korkutucu.

Dekoratif çeşitlerin yanı sıra, tıbbi çeşitler de görünüşleriyle ayırt edilir, bu nedenle, belirli bir çeşit satın almadan önce, kataloglar ve internet aracılığıyla özelliklerini tanımaya değer.

Ağaç görünümü

Evde bakım

Evde aloe vera bakımı sağlamak zor değildir. Bu deneyim ve belirli beceriler gerektirmez. Doğru bakımla, yeni başlayanlar bile iyi bir büyüme sağlayabilir. Bitkinin kök salması için aşağıdaki noktalar dikkate alınmalıdır:

1. Aloe sulama. Oda sıcaklığında durgun su ile yapılır. Toprak kurumaya başladığında yapılmalıdır. Çiçeği çok sık sularsanız, bu kök sisteminin çürümesine, bitkinin ölümüne yol açar. Kışın sulama sayısı azalır, ancak durum aynı kalır, toprağı aşırı kurutmayın

1. Aydınlatma. Aloe, ışığı seven bir bitkidir. Evde güney pencerede yer alması en iyisidir. Diğer renklerin aksine direk güneş ışığından korkmaz. Uzun zamandır gölgede kalan çalılar yavaş yavaş güneş ışığına alışıyor. Kışın, bitkiye flüoresan lambalar kullanılarak ek aydınlatma sağlanır.
2. Sıcaklık. Aloe'nin özel bir sıcaklık rejimine ihtiyacı yoktur. Çiçek, 13 ila 26C arasındaki sıcaklık dalgalanmalarına dayanabilir. Aynı zamanda, yazın aloe'nin 22C standart oda sıcaklığında iyi geliştiğini ve kışın yalnız kaldığını bilmek yeterlidir. 14 derece sıcaklıkta serin bir yere yerleştirilirler.
3. Nem. Bu faktör bitki gelişimi için çok önemli değildir. Çiçek, her türlü hava nemi koşulunda normal büyüme ve gelişme sağlar.
4. Toprak. Evde aloe yetiştirmek için toprak olarak kaktüsler için tasarlanmış bir toprak karışımı kullanabilirsiniz. Kendi başınıza toprağı elde edebilirsiniz, ancak toprağın düşük asitlik içermesi gerektiği unutulmamalıdır.

Aloe yetiştirmek için uygun bir substrat, çimen, yaprak döken toprak ve ek olarak kum içeren bir bileşimdir. Oran 2: 1: 1'dir.

Toprak karışımının gevşekliğini elde etmek için, ona az miktarda odun kömürü ve küçük tuğla parçaları eklenir.

1. Üst giyim. İlkbaharın ilk yarısında başlar ve sonbaharın başlarında biter. Beslenme sıklığı 4 haftada bir 1'dir. Kışın gübreleme gerekli değildir.

Sulama

Uzun yıllara dayanan deneyime sahip bahçıvanlar, bir tencerede aloe veranın nasıl bakımı ve yetiştirileceğini anlatabilir. Basılı kılavuzlar yayınlayarak bilgilerini paylaşmaya ve İnternet üzerinden çeşitli bitki çeşitlerinin başarılı bir şekilde yetiştirilmesine ilişkin örnekler vermeye hazırlar.

Süs bitkisi ve tıbbi bitki türlerinin bakımı büyük ölçüde aynıdır. Aynısı üreme ve transplantasyon için de geçerlidir.

Bitki ilk kez ekilirse, bir yıl içinde ekime ihtiyacı olacaktır. Saksıda büyüyen daha yaşlı bitkiler için ekim 2-3 yılda bir yapılır. Aloe'nin büyümesine bağlı olacaktır.

Kök sisteminin ön kontrolü, ekimin belirlenmesine yardımcı olur. Çiçek saksıdan çıkarılır ve yayılmış kağıt veya filme yerleştirilir. Kökler yoğun bir şekilde iç içe geçmişse ve neredeyse hiç toprak yoksa, bitkinin ekime ihtiyacı vardır.

Acemi bahçıvanlar, evde bir tencerede aloe veraya nasıl bakılacağını anlayarak, uygun bakımın yalnızca toprak oluşumunu, sulama kurallarına uymayı, gübre kullanımını ve iyi aydınlatma ve sıcaklığın olduğu uygun bir yer seçimini içerdiğini öğreneceklerdir. Kabın kendisinin seçimi de önemli bir rol oynayacaktır.

Saksılar:

• plastik;
• kil.

Plastik kaplar hafif ve ucuzdur. Ancak son derece dengesizler, üzerlerinde hızla çatlaklar beliriyor.

Kil kaplar nemi uzun süre tutamaz, bu nedenle daha sık sulama gerekir. Aynı zamanda bitki için gerekli sıcaklık kil kaplarda iyi korunur.

Aktar

Aloe çiçeği

Evde aloe çiçeklenmesinin çok zor olduğuna inanılıyor. Bitkinin çiçek açmamasının ana nedeni, uzun gün ışığı saatlerinin olmaması ve yeterli serinlik olarak kabul edilir. Bu koşullar dinlenme durumu için çok önemlidir. Sadece bitkiye gerekli dinlenmeyi sağlarsanız çiçek açmayı umabilirsiniz. Bu, çiçeklerin görünümüne katkıda bulunanlara yakın koşullar sağlayan ek araçlar uygularsanız başarılabilir.

Bu tür araçların listesi, renge ek aydınlatma sağlayan özel bir lamba içerir. Ek olarak, bakım kurallarını hatırlamak önemlidir. Sıcak ve soğuk dönemlerde sulama sayısını gözlemleyin, zamanında besleyin, odada gerekli sıcaklığı koruyun.

Çiçek açmak

Üreme yöntemleri

Aloe, çeşitli şekillerde yayılır. Geleneksel yöntem tohum kullanmaktır. Bu durumda, önemli miktarda zaman harcamak gerekir. Birkaç çeşide bölünmüş olan vejetatif ıslah yöntemlerine çok daha fazla dikkat edilir:

• sürgünlerin dökülmesiyle üreme;
• kesimlerle yayılma yöntemi;
• üreme yöntemi, sürgünün üst kısımlarını kesmeniz gerektiğinde.

Ekimden altı ay sonra toprak döllenmez. Daha sonra üst pansuman yapılır. Uygun bakım şartlarına göre ayda bir yapılır. Sulu meyveler için özel müstahzarlar kullanırlar. Mineral sargılar bitkinin tıbbi özelliğini azaltabilir, bu nedenle biyolojik müstahzarları kullanmak en iyisidir.

Aloe yetiştirmek için geleneksel tohum çoğaltmayı seçerek bahçıvanların daha fazla zaman harcadıkları bilinmektedir. Buna rağmen bu yöntemin oldukça kolay olduğu düşünülmektedir. Süreç şu şekilde yapılandırılmıştır:

1. Tohumlar küçük kaplara ekilir. Tohum sırasını toprak karışımı ile doldurulmuş uzun bir kaba hemen dikebilirsiniz. Son haftalarda kış sonunda veya ilkbaharın başında karaya çıkmak daha iyidir.
2. 30 gün sonra, ilk sürgünler göründükten sonra, daha büyük boyutlu ayrı kaplara ayrı ayrı ekilir.

Mahsullere düzenli sulama ve havalandırma sağlamak önemlidir. Yetişkin bir bitkinin aksine, doğrudan güneş ışığından korunmaya ihtiyaçları vardır ve 20 santigrat derece sıcaklıkta bir ikamet yeri sağlarlar.

1. Üç ay sonra bitki büyüdüğünde geniş ve derin bir saksı seçilerek tekrar dikilir. Kabın tabanı bir drenaj tabakası ile doldurulur. İyi bant genişliğine sahip yüksek kalitede yapılmalıdır.Su çıkışı için alt kısımda da delikler açılmıştır. Drenajın üstüne bir kum karışımı serilir. Daha sonra toprakla iniş ve doldurma yapılır.

Tohum yayılımı

İkinci üreme yöntemi, aloe filizlerinin kullanılmasıdır. Tohum ekerken olduğu gibi benzer bir toprak karışımı kullanılır. Köklerden büyüyen genç sürgünlerin ayrılması yapılır. Karaya çıkarma hemen ayrı bir kapta yapılır. Bir çalı kökleri olup büyümeye başladığında, yetişkin bir bitkinin sağladığı bakımı görür.

Faydalar ve güzellik

Aloe çiçeği ev. Kapalı aloe her zaman diğer iç mekan çiçeklerinin arka planına karşı keskin bir şekilde öne çıkar. Genellikle çifte fayda için yetiştirilir. Evde etkileyici bir bitkiye ek olarak, soğuk algınlığı da dahil olmak üzere yardımcı olan gerçek bir doğal iyileştirici ilaç alabilirsiniz.