Thuja oriental - odmiany, opis, rozmiary

We współczesnym projektowaniu krajobrazu bardzo często używa się tui. Ceniony za piękno i bezpretensjonalność. Uwalnia fitoncydy, dlatego zaleca się sadzenie go w pobliżu domów i domków letniskowych. W grupie występuje wiele gatunków roślin: tuja wschodnia Aurea, tuja biota, złoty minaret itp.

Opis wschodniej tui (Thuja orientalis) lub bioty o płaskich kwiatach (Platуcladus)

Chiny są uważane za miejsce narodzin tej rośliny. Tuja ma kilka nazw, które odnoszą się do tego gatunku. Najczęstsze to:

• thuja orientalis (po łacinie Thuja orientalis);
• biota płazińców (Platucladus);
• biota wschodnia (Biota orientalis).

Żywopłot tui w projektowaniu krajobrazu

Jest to wiecznie zielone drzewo iglaste o powierzchownym systemie korzeniowym, wolno rosnące, w sprzyjających warunkach osiąga wysokość 18 m, w niesprzyjających warunkach przyjmuje postać krzewu. Kora jest cienka, łuszcząca się paskami różnej długości, koloru czerwono-brązowego. Kolor kory gałęzi jest żółto-czerwony.

Igły młodych osobników są igiełkowe, w wieku 2 lat, łuszczące się, dociśnięte do gałęzi. Latem kolor igieł nabiera jasnozielonego, zimą - brązowego. Na roślinie powstają szyszki męskie i żeńskie, różniące się kształtem i czasem dojrzewania.

Szyszki męskie (mikrostrobile) są mniejsze (do 3 mm długości) w kolorze żółto-zielonym, samice (megastrobilis) osiągają 2 cm i mają niebieskawy nalot. Jesienią nasiona bez skrzydełek dojrzewają w szyszkach żeńskich.

Cechy gatunkowe

Fauna wschodnia jest jedynym przedstawicielem monotypowego rodzaju Platypus z rodziny Cypress. Najbliższymi krewnymi w tej rodzinie są cyprys i jałowiec.

Odmiany o płaskich kwiatach mogą urozmaicić krajobraz okolicy ze względu na wysokość, kolor korony i jej strukturę.

Pięć głównych rodzajów tui obejmuje ponad 100 odmian. Oto widoki:

• Zachodni;
• wschodni;
• koreański
• Język japoński;
• fałdowy.

Tuja jako atrakcja ogrodu

Dzięki wyjątkowym cechom dekoracyjnym płaska tuja stanie się prawdziwą ozdobą witryny. Używając roślin, możesz stworzyć żywopłot. Gatunki roślin doskonale łączą się z innymi przedstawicielami drzew iglastych, co pozwala tworzyć niepowtarzalne kompozycje.

Fauna i flora łatwo nadaje się do formowania koron przez cięcie

Roślina wrażliwa na pielęgnację, łatwa w formowaniu. Możesz wybrać typ w oparciu o pożądane rozwiązanie projektowe.

Grupy odmian tui według tempa wzrostu, kształtu i koloru korony

Tuja biota ma głównie zielone igły. Średnica korony może sięgać 10 m, a wysokość rośliny to 15 m. W przeciwieństwie do innych gatunków, tuja wschodnia boi się mroźnych zim.

Obecnie istnieje kilka odmian roślin uprawnych tui wschodniej, najpopularniejsze z nich opisano poniżej.

Tuya Aurea Nana: opis i wymiary

To karłowata odmiana tui ozdobnej o niezwykłym złotym kolorze korony. Wykazuje bardzo powolny wzrost. Przez rok nie więcej niż 9 cm.

Thuja orientalis Aurea Nana to bujny krzew karłowy

Yustinka

Tuja karłowata o kształcie kolumnowym. Pod względem dekoracyjności niewiele różni się od reszty. Ale ten typ fauny i flory jest najbardziej odporny na mróz, mało wymagający dla warunków klimatycznych.

Justinka ma kolumnową koronę

Morgan

Morgan to najbardziej opłacalna opcja dla rozwiązań w zakresie projektowania krajobrazu. Odmiana została wyhodowana przez naukowców w Australii. Charakterystyczną cechą jest zmiana odcienia igieł w zależności od pory roku. Tak więc latem ma odcienie od szmaragdowego po cytrynowy, zimą staje się pomarańczowo-czerwony.

Morgan jest idealny do domów wiejskich, nie wymaga przycinania ze względu na strukturę liści

Pyramidalis

Pyramidalis to kolumnowa fauna i flora, którą należy sadzić w zacienionych obszarach. Ten typ rośliny nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego. Maksymalna wysokość 4 m.

Najcieńsza tuja z grupy wschodniej - Pyramidalis

Złoty Minaret

Jest to gatunek rośliny ozdobnej, który jest bardzo wrażliwy na przeciągi i światło. Przy dostatecznym nasłonecznieniu korona krzewu nabiera jasnego cytrynowego koloru.

Książka

Książka jest często używana przez projektantów krajobrazu tui do budowy żywopłotu. Łatwe do kształtowania. Różni się zwartością. Średnia wysokość rośliny wynosi 3 m.

Księga Odmian - kompaktowe rośliny, które projektanci używają do układania żywopłotu

Rosnąca tuja wschodnia

Tuja dobrze reaguje na podlewanie, zwłaszcza zraszanie i nawadnianie. W ciągu pierwszych 1-1,5 miesiąca sadzonki należy podlewać co najmniej 1 raz w tygodniu. Będziesz musiał wlać około 10 litrów wody pod każdą sadzonkę.

Opieka polega na terminowym karmieniu, poluzowaniu gleby, przycinaniu i podlewaniu.

Płazińce karmione są krowim łajnem, rozcieńczając je w chłodnej wodzie w stosunku 1:20. Zdrowa, dobrze rozwijająca się roślina jest karmiona obornikiem raz na dwa lata. Możesz również użyć odżywczych mieszanek mineralnych do karmienia.

Spulchnianie przeprowadza się w celu uniknięcia zagęszczenia gleby na głębokość nie większą niż 10 cm Lepiej jest ściółkować koło pnia.

Modelująca fryzura jest potrzebna, aby stworzyć kompozycje z okresu, gdy biota osiąga wiek trzech lat. Ze względu na gęstą łodygę ta procedura nie jest wymagana. Młode rośliny mają kształt piramidy, az wiekiem stają się bardziej zaokrąglone i bujne.

Wymagania dotyczące warunków klimatycznych

Fauna wschodnia nie toleruje ostrych zim. Jest rośliną ciepłolubną, preferującą miejsca dobrze oświetlone słońcem. Tuja świetnie czuje się w warunkach klimatycznych południowych regionów, ale z należytą starannością dobrze znosi zimy centralnej Rosji.

Cechy rosnącej tui na Syberii

Uprawa tui na Syberii stała się możliwa dzięki pojawieniu się odmian mrozoodpornych. Są to głównie rośliny z grupy zachodniej tui. Fauna wschodnia na Syberii jest rzadko wykorzystywana w projektowaniu krajobrazu, ponieważ jest ciepłolubna.

Sadzenie na Syberii jest możliwe tylko w przypadku odmian mrozoodpornych.

Odmiany odporne na mróz wymagają szczególnej pielęgnacji, ale niewątpliwą zaletą jest to, że łodyga łatwo się formuje i nie wymaga częstego przycinania. Na Syberii szczególną uwagę należy zwrócić na karmienie i opiekę.

Prawidłowe siedzenie i wybór miejsca

Młode rośliny płaskie są wybredne pod względem składu gleby, podczas gdy rośliny dojrzałe są bardziej bezpretensjonalne. Aby sadzić sadzonki na otwartym terenie, musisz przygotować następującą mieszankę składników odżywczych:

• gleba darniowa - 2 części;
• torf - 1 część;
• cięcie - 1 sztuka.

Biorąc pod uwagę powierzchowne położenie korzeni, dołek należy wykopać na głębokość 80 cm i szerokość 60 cm, a dno dołka należy wypełnić drenażem w jednej czwartej. Podczas sadzenia kołnierz korzeniowy nie jest zakopany.

Niektóre odmiany roślin wymagają specjalnego sadzenia. Na przykład Pyramidalis nie toleruje bezpośredniego światła słonecznego, co negatywnie wpływa na kolor igieł. Odmiana Golden Minaret boleśnie znosi przeciągi, dlatego miejsce do sadzenia tych roślin należy wybrać chronione przed wiatrem.

Daty lądowania

Aby roślina lepiej dostosowała się do cech klimatycznych, okres wiosenny od początku kwietnia do maja jest uważany za sprzyjający czas jej sadzenia.

Tuję można sadzić do początku września. Im później nastąpi lądowanie, tym mniej czasu zajmie aklimatyzacja. Fauna posadzona jesienią będzie wymagała starannego przygotowania do zimowania i nałożenia materiału okrywowego.

Metody hodowli tui wschodniej

Tuja rozmnaża się przez nasiona, ale jest bardzo pracochłonna. Czekanie na uformowanie pełnoprawnych sadzonek zajmie prawie 5 lat. A ta metoda ma tylko jedną zaletę - roślina od samego początku dostosowuje się do gleby, w której będzie rosła.

Sadzonki

Ponadto biota jest rozmnażana przez podzielenie buszu i szczepienie. Do sadzonek stosuje się pędy 2-3-letniej rośliny. Weź proces z piętą - sekcją drzewa macierzystego.

Najlepszą opcją jest posadzenie orientalnej żywicy zakupionej w szkółce. Przed wyborem rodzaju sadzonki musisz zapoznać się z warunkami, które musisz stworzyć dla rośliny.

Przygotowanie do okresu zimowego

Przed nadejściem chłodów rośliny skupiają się wysoko, spryskując pień przy ziemi warstwą torfu. Korona jest lekko ściągnięta razem ze sznurkiem, a pokrowiec ochronny wykonany jest z włókniny.

Zamiast agrofibry możesz użyć świerkowych gałęzi do pokrycia tui. Kiedy pada śnieg, na świerkowych gałęziach tworzy się schronienie.

Placticladus toleruje mrozy do -20 ° С. Znak na skali termometru przy −25 ° C jest zagrożeniem dla rośliny. Żywotnik bardzo trudno toleruje nagłe zmiany temperatury podczas zimowych roztopów.

Planując projektowanie krajobrazu, brane są pod uwagę cechy każdej odmiany: cechy, rozmiar i wysokość łodygi, preferencje dla warunków wzrostu. Zgodnie z tymi prostymi zasadami wschodnia tuja przez długi czas zachwyci delikatną zielenią i rzeźbionym kształtem.