Różanecznik żółty: liściaste, pontus azalia

Różanecznik żółty to bardzo efektowny kwiat ozdobny, daleki krewny róży. Przy odpowiedniej pielęgnacji i przestrzeganiu zasad agrotechnicznych roślina ta może być wspaniałą ozdobą ogrodu lub wiejskiego domu. Ponadto ten rodzaj rododendronów charakteryzuje się dużymi zdolnościami adaptacyjnymi.

Opis botaniczny

Inną nazwą rododendronów jest azalia pontyjska, została wyhodowana i zaczęła być uważana za roślinę uprawną pod koniec XVIII wieku. W tym samym czasie zaczęto rozwijać liczne odmiany hybrydowe. Później do uprawy tego kwiatu dołączyła Belgia. Żółty rododendron był jednym z pierwszych tego rodzaju kwiatów w uprawie. Jest oryginalnym mieszkańcem Europy i już dawno przeniósł się z górskich łąk do przednich ogrodów mieszkańców miast.

Elegancki rodzaj kwiatów rododendronów należy do rodziny wrzosowatych, do której oprócz azalii pontyjskiej należy około półtora tysiąca gatunków tego krzewu.

Bursztyny w rękawiczkach rododendronów

Jednym z najjaśniejszych przedstawicieli różaneczników żółtych jest odmiana liściasta Gloving Embers, jest dość zwarta i wolno rosnąca.

Popularne są również odmiany takie jak:

• Adonis - kwiaty są białe, o eliptycznych liściach, rośnie od ponad 10 lat;
• Raimund - późno kwitnące różowe kwiatostany mają pomarańczowe plamy i trwały silny zapach;
• Sunta Nectarine wygląda jak złota kula z czerwonawymi odcieniami, pomarańczowymi falistymi płatkami.

Typowe cechy botaniczne rododendronów to eliptyczne lub lancetowate liście, które rosną w pęczkach na wierzchołkach pędów. Kwiatostany są bujne, mają zróżnicowany kolor od różowego do czerwonego, od żółtego do białego o różnych odcieniach i odcieniach. Każdy kwiat przypomina dzwonek o średnicy do 6 cm.

Rododendron żółty to niski (do 1,5 m) krzew, jego szerokość dochodzi do maksymalnie 6 m. Kwitnienie do półksiężyca rozpoczyna się w maju i kończy 10 czerwca.

Żółty kwiat rododendronów

Dystrybucja i ekologia

Sądząc po pierwszym imieniu, azalii pontyjskiej, żółty rododendron zaczął rozprzestrzeniać się od brzegów Morza Czarnego, ponieważ tak nazywano go w starożytnej Grecji. Jednak siedlisko różnych odmian azalii nie ogranicza się do regionu Morza Czarnego. Jest znacznie szerszy i obejmuje Kaukaz, Azję Mniejszą, Karpaty i Alpy.

Niektóre rodzaje rododendronów rosną prawie na całym świecie, ale większość z nich występuje w Chinach i Japonii (ponad 200 odmian).

Różanecznik jest najtrudniejszy na obszarach o suchym klimacie stepowym, takich jak regiony Astrachań, Wołgograd w Rosji, Kałmucja. A tam, gdzie jest mroźna, ale mało śnieżna zima, krzew ten, pomimo swojej mrozoodporności, w ogóle nie wyrośnie.

Jaka jest różnica w stosunku do innych rodzajów rododendronów

Kwiaciarnie wyliczyły, że łączna liczba odmian rododendronów przekracza 20 tys. I stale rośnie dzięki pracom hodowlanym.Większość z nich to gatunki ciepłolubne, które nie tolerują zbyt dobrze mrozów.

Sądząc po opisie, różanecznik żółty nie może być uważany za najjaśniejszego lub najbardziej spektakularnego przedstawiciela swojego gatunku, ale ma charakterystyczną cechę, która sprawia, że ​​jest bardzo popularny w Rosji. To jest jego odporność na niekorzystne wpływy zewnętrzne, dzięki czemu można ją uprawiać prawie wszędzie - w regionach europejskich, na Uralu i Trans-Uralu, południowej Syberii, na Dalekim Wschodzie. Jednocześnie kwiat jest tak bezpretensjonalny, że nie wymaga opieki, poradzi sobie sam. Do pomyślnego wzrostu i bujnego kwitnienia wystarczy lekko kwaśna lub obojętna gleba, a także trochę gleby torfowej lub wrzosowej.

Jak jest stosowany w medycynie

Oprócz funkcji dekoracyjnych, żółty rododendron i inne odmiany tej rośliny są wykorzystywane w wielu recepturach medycyny tradycyjnej. Na przykład bardzo dobrze radzą sobie z następującymi dolegliwościami:

• naruszenie rytmu serca i wysokiego ciśnienia krwi;
• problemy naczyniowe;
• reumatyzm i inne choroby stawów;
• przewlekłe zapalenie okrężnicy;
• nerwica wegetatywna;
• niepłodność i inne dolegliwości kobiece (w tym erozja);
• migrena;
• czerwonka.

Odwary z rododendronów są używane do podmywania i jako środek moczopędny, napotny i znieczulający. Myją zakażone rany, płuczą usta podczas leczenia zapalenia jamy ustnej i zapalenia migdałków. Nalewka alkoholowa z korzenia rododendronów leczy choroby zakaźne i bakteryjne (dzięki zawartości żywic, olejków eterycznych i awikularny).

Suszone surowce do herbaty

W medycynie tybetańskiej roślina ta jest używana jako doskonała adaptacja do środowiska, ponieważ kwiat zawiera dużo kwasów flawonowych, ursolowych, oleanolowych.

Warunki wzrostu

Różanecznik żółty jest rośliną wysoce adaptacyjną. Może rosnąć nawet na ubogich glebach, na skrajach lasów, nawet na skalistych zboczach iw lasach górskich.

Azalia jest lekka i lekko odporna na suszę, preferuje otwarte miejsca. Konieczne jest zabezpieczenie systemu korzeniowego przed nadmiarem wód gruntowych i zapobieganie zalewaniu przez roztopioną wodę.

Pożądane jest posiadanie mieszanki gleby (gliniastej lub piaszczystej) do uprawy rośliny o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym, składającej się z darni (1 część), torfu (2 części) i piasku (1 część). Możesz również skomponować inną wersję gleby: 2 części wrzosowiska, jedną część torfu i piasku lub 2 części torfu plus po jednej liściastej ziemi i drobnym piasku.

Przy stosowaniu wysokogatunkowych nawozów organicznych różanecznik żółty zakwitnie szczególnie chętnie i bujnie. Najlepsze mieszanki i monokomponenty do karmienia to:

• jazda na glebie torfowej;
• ziemia wrzosowa lub kompost;
• igły;
• trociny i posiekana kora iglasta.

Gleba w kwietniku nie wymaga kopania, a nawozy stosuje się mulczowaniem w dość skromnych dawkach od momentu topnienia śniegu do końca jesieni. Wskazane jest kontynuowanie karmienia zimą. Konieczne jest zastosowanie nawozów na obszarze nieco większym niż mają zajmować rozgałęzione korzenie rośliny (dla dorosłego krzewu azalii jest to około 2,5 m²). Ściółkowanie zapobiega również suszy, ponieważ gromadzi wilgoć.

Lądowanie

Azalie pontyjskie łatwo przystosowują się do nowego miejsca po przesadzeniu, ale trzeba zapewnić im odpowiednią glebę. Sadzonki można przenosić do ziemi z grudką w pobliżu korzeni lub z gołym systemem korzeniowym. Najlepiej zrobić to jesienią, najważniejsze jest to, że gleba jest wilgotna, a powietrze nie jest zbyt gorące.

Jak ląduje rododendron

Za pomocą łopaty w glebie wykonuje się zagłębienie, umieszcza się tam korzeń, po czym ziemia jest mocno ubijana z boków, aby korzenie kwiatu lepiej przylegały do ​​gleby.

Wybór i przygotowanie miejsca lądowania

Miejsce lądowania powinno być w rozproszonym lub zmiennym półcieniu, najlepiej nie na zboczach. Lepiej jest wybrać obszar z gliniastą glebą niż piaszczystą, osłoniętą od wiatrów.

Przed sadzeniem glebę należy uzupełnić wymaganą ilością torfu (może mieć do pół metra wysokości), dokładnie wymieszając. Możesz również zaludnić miejsce mikroskopijnymi grzybami, które pomogą w odżywianiu roślin, z gleby iglastej lub wrzosowej.

Choroby i szkodniki

Rododendrony, podobnie jak inne rośliny, są podatne na choroby i atak szkodników owadzich.

Błąd rododendronów

Najbardziej niebezpieczne to:

• fałszywa tarcza akacjowa, która wysysa soki z gałęzi rododendronu, przez co zaczyna wysychać i tracić swoje piękno;
• robak rododendronowy przebija liście trąbką, po czym tworzą się na nich czarne kropki, psując wygląd i prowadząc do ich odpadania;
• przędziorek odżywia się sokami roślinnymi, liście blakną i odpadają;
• ślimak polny dziurawi młode liście rododendronów, po czym rośliny szybko obumierają;
• mączlik rododendronowy - ta mucha, która składa larwy na liściach kwiatu, z tego wysychają i więdną.

Rododendrony cierpią na choroby grzybowe; tracheomikoza (prowadząca do próchnicy korzeni); zgnilizna zarazy późnej (łodygi i korzenie brązowieją, gniją i więdną); Septoria spot; zgnilizna pąków itp.

Osiągnięcia chemii rolniczej i środków ludowej pomagają radzić sobie z tymi problemami.

W naturze rododendrony można słusznie uznać za najjaśniejsze i najbardziej zróżnicowane pod względem koloru krzewy. W Rosji najczęściej różanecznik ma kolor żółty. Kwitnie niezwykle bujnie, a także ma dużą zdolność adaptacji. Przy minimalnej pielęgnacji może przez długi czas zachwycać oko hodowców kwiatów.