Mięta pieprzowa (Mentha Piperita) - opis rośliny

Mięta pieprzowa była znana od czasów starożytnych i była używana przez starożytnych Greków, Egipcjan i Rzymian jako lek i zioło. Na terytorium Rosji rozpowszechnił się po 1895 roku, kiedy został sprowadzony z Anglii. Obecnie uprawiana jako olejek eteryczny i roślina lecznicza.

Mięta pieprzowa (mentha piperita) - co to za roślina

Reprezentuje miętę pieprzową z rodziny Lamiaceae. Jest byliną dorastającą do 1 m wysokości, aw opisie mięty stwierdzono:

• system korzeniowy składa się z wielu cienkich rozgałęzień. Korzenie znajdują się płytko w glebie w pozycji poziomej;
• centralny pień z przeciwległymi bocznymi gałęziami typu czworościennego, wierzchołek jest złożonym kwiatostanem w kształcie kolca. Pędy zaczynają wyrastać z podstawy łodygi;
• liście to prosty ciemnozielony odcień o różnych rozmiarach. Na głównych gałęziach i pniu są duże, na dodatkowych są mniejsze. Liście z krótkimi ogonkami, ostrymi ząbkami; na łopatkach widoczne są wyraźne gruczoły i rzadkie włoski.

Mięta pieprzowa to dobrze znana kultura

To, czym jest mięta, jest znane każdemu, ale jak wyglądają jej owoce, wielu osobom trudno jest odpowiedzieć. Są to czerwono-brązowe orzechy z jednym nasieniem.

Kwitnąca mięta przyciąga setki pszczół

Właściwości lecznicze, szkody i zalety stosowania

Mentha Piperita w tłumaczeniu brzmi jak „mięta pieprzowa”. Wśród ogólnie przyjętych nazw najbardziej znane są mięta zimna lub angielska, mięta zimna. Korzystne właściwości rośliny wiążą się z następującymi działaniami:

• znieczulenie miejscowe. Mentol aktywuje receptory na skórze odpowiedzialne za odczuwanie zimna, wywołując lekkie mrowienie i chłód. Na reakcję receptora odpowiadają małe naczynia zlokalizowane w górnych warstwach skóry. Jest ich zwężenie, zmniejszenie tempa krążenia krwi i tłumienie bolesnych wrażeń;
• wzrost światła naczyń krwionośnych następuje jednocześnie ze zwężeniem naczyń włosowatych skóry. Ekspansja prowadzi do obniżenia ciśnienia krwi, złagodzenia bólu serca;
• normalizacja przewodu pokarmowego. Wewnętrzne stosowanie zioła leczniczego wywołuje podrażnienie błon śluzowych żołądka i jelit, przyspieszenie procesów trawienia. Działanie antyseptyczne dodatkowo hamuje żywotną aktywność patogennej mikroflory w jelicie, aktywuje pracę gruczołów żołądkowo-jelitowych.

Olejek eteryczny z mięty pieprzowej pomaga radzić sobie z wieloma dolegliwościami i niedoskonałościami skóry

Ciągłe stosowanie mięty pieprzowej jest niepożądane, jej nadmierna ilość prowadzi do zgagi, z czasem organizm przestaje reagować na jej aktywne składniki z powodu uzależnienia. Możliwa szkoda z rośliny leczniczej:

• przy ciągłym stosowaniu herbaty miętowej na bezsenność szybko przestaje działać;
• może znacznie obniżyć ciśnienie krwi;
• u dzieci roślina wywołuje reakcje alergiczne.

Przeciwwskazaniem do stosowania rośliny jest alergia na roślinę, choroby układu krążenia, wrzody żołądka, wrzody dwunastnicy.

Inne zastosowania mięty pieprzowej

Do gotowania używa się liści mięty pieprzowej. Niewielka ilość rośliny pomaga:

• nadaj świeże nuty znajomym sosom;
• poprawić smak potraw z drobiu i jagnięciny;
• podkreśl aromat sera, zup warzywnych.

Herbatę miętową należy pić 1 filiżankę dziennie

Roślina może być używana jako fumigator, ponieważ wiele owadów nie toleruje jej zapachu. Sadząc krzewy na osobistej działce, możesz pozbyć się niechcianych gości w postaci karaluchów, ćmy i much. Miętowe olejki aromatyczne służą do usuwania nieprzyjemnych zapachów i walki z migrenami. Wiele produktów perfumeryjnych zawiera linie ze swoim zapachem: Armani, Guerlain itp.

Odmiany mięty pieprzowej

Istnieją dwa główne typy, które różnią się kolorem łodygi i liści:

• czarny - z łodygą pomalowaną na czerwono-brązowy odcień i brązowawym kolorem liści;
• biała - nie ma wyraźnej pigmentacji, pędy i ulistnienie jednolicie zielone.

Uprawa mięty pieprzowej na zewnątrz

Miejsce powinno znajdować się w oświetlonym miejscu lub w półcieniu, w odległości 0,8 m wokół nie powinno być kwiatów, krzewów jagodowych ani warzyw. Jeśli zasady zostaną naruszone, krzewy miętowe nie będą spełniać kryteriów jakości.

O której godzinie zasadzić

Sadzenia odbywają się w kwietniu i ponownie na początku sierpnia. Sadzonki i sadzonki lepiej zakorzeniają się na zewnątrz, gdy są sadzone od 15 do 30 maja.

Jak dbać o roślinę w ogrodzie

Nie jest trudny w utrzymaniu, zabiegi obejmują pielenie, podlewanie, spulchnianie ziemi oraz ochronę przed szkodnikami i chorobami.

Zasady podlewania i wilgotność

Podlewanie kultury odbywa się wieczorem, aż krzewy w pełni się rozwiną. Pielenie i spulchnianie ziemi jest potrzebne natychmiast po nawadnianiu. Następnie częstotliwość podlewania jest zmniejszana i przeprowadzana w razie potrzeby.

Najlepszy nawóz i jakość gleby

Nawozić glebę raz w sezonie wiosną. Ziemia zasilana jest popiołem drzewnym zmieszanym z kompostem lub torfem.

Uprawa mięty w domu na parapecie

Wyhodowanie krzewów z nasion nie jest trudne. Oprócz parapetu, pojemniki z sadzonkami można postawić na ocieplonym balkonie lub loggii. Po przygotowaniu mieszanki składającej się z próchnicy, torfu i gleby ogrodowej (wszystkie składniki są pobierane w równych proporcjach), jest kalcynowana w piecu.

Jak wyglądają owoce mięty

Jak siać i pielęgnować

Materiał siewny kupowany jest w sklepie lub używany własnoręcznie. W glebie powstają małe rowki o głębokości 50 mm, nasiona są w nich równomiernie rozmieszczone. Na wierzchu posypać niewielką ilością ziemi, pojemnik przykrywa się folią, aby uzyskać efekt cieplarniany. Następnie garnek jest wysyłany do ciepłego pomieszczenia z maksymalnym oświetleniem.

Pierwsze pędy pojawią się za 2-3 tygodnie. Jeśli rośliny nie mają wystarczającej ilości światła, będziesz musiał użyć dodatkowego oświetlenia. Najlepsze warunki dla sadzonek to temperatura 20-25 ° C, przy uprawie w miejscach z brakiem oświetlenia spada do 15-17 ° C.

Pielęgnację roślin dostosowuje się w zależności od sezonu wegetacyjnego:

• podczas intensywnego wzrostu sadzonek gleba nie powinna wysychać, susza może spowodować śmierć krzewów;
• przy braku wody wzrasta ryzyko ataków szkodników owadzich;
• zimą podlewanie odbywa się ostrożnie, ponieważ nadmierne podlewanie jest szkodliwe dla mięty pieprzowej;
• grzejniki i grzejniki CO pracujące w pobliżu bardzo mocno osuszają powietrze, instalacja wymaga okresowego opryskiwania.

Jak kwitnie mięta pieprzowa?

Roślina kwitnie od ostatniego tygodnia czerwca do końca sierpnia.

Rodzaje i kształt kwiatów

Kwiaty mięty pieprzowej są małe z jasnofioletowym odcieniem. Są zebrane w górnej części rośliny w kwiatostany przypominające kolce. Corollas o różowawym lub jasnofioletowym kolorze są pięcioczłonowe i dwuwargowe.

Zasady kolekcji Peppermint

W przemyśle farmaceutycznym i medycynie alternatywnej zwyczajowo używa się liści i wierzchołków wraz z kwiatostanami. Roślina w miarę wzrostu wykazuje stopniowe gromadzenie się niezbędnych substancji. Zbiórka przeprowadzana jest pod koniec sezonu wegetacyjnego. Najważniejsze, aby nie przegapić tego momentu, ponieważ po tym, jak liście przestają się rozwijać, rozpoczynają się w nich procesy oksydacyjne.

Miętę zbiera się w okresie kwitnienia.

Optymalny czas na zbiory mięty to okres kwitnienia w połowie okresu. W tym czasie połowa roślin właśnie uformowała pąki, a druga aktywnie kwitnie. Na podwórku trawa jest zbierana ostrym narzędziem tnącym. Podczas cięcia nożycami lub sekatorami należy uważać, aby nie uszkodzić kłącza. Nowe pędy pojawią się z niego w przyszłym roku.

Najlepszy czas zbiorów to sucha i upalna pogoda. Szczególną uwagę zwraca się na rosę, nie powinno jej być na roślinach. Po ścięciu surowiec odkłada się do wysuszenia, po dwóch dniach można go młócić (strząsając liście z łodyg).

Choroby i szkodniki

Typowe choroby mięty pieprzowej obejmują:

• rdza. Należy do najgroźniejszych, rozwija się w niskich temperaturach i przy dużej wilgotności. Infekcja grzybicza może wystąpić, gdy w glebie występuje nadmiar pierwiastków azotowych lub naruszenie zasad płodozmianu. Możesz określić infekcję po seamy stronie blaszek liściowych, ponieważ na mięcie pojawiają się płatki w kolorze musztardy;
• mączniak. Dotknięte krzewy pokryte są białawym nalotem. Choroba często pojawia się w drugiej połowie sezonu, na łodygach i liściach pojawia się zakwit pajęczyny. Jako środek zapobiegający chorobie stosuje się jesienne wykopanie terenu na głębokość 20 cm Krzewy opryskuje się 1% roztworem koloidalnej siarki;
• Więdnięcie Verticillium to infekcja grzybicza, która powoduje czernienie liści na wierzchołku rośliny. W miarę postępu choroby krzewy giną. Aby zapobiec jego rozwojowi, doświadczeni ogrodnicy zalecają przestrzeganie wymagań dotyczących płodozmianu i spalanie resztek roślin jesienią. Początkującym radzą sadzić odmiany mięty pieprzowej odporne na więdnięcie pionowe;
• antraknoza. Pojawia się jako brązowawe plamy na blaszkach liściowych. Zabieg polega na spryskaniu krzewów maksymalnie 4-krotnym 1% roztworem płynu Bordeaux. Działania zapobiegawcze polegają na rozkopaniu terenu jesienią;
• septoria. Zakażenie plamistością powoduje pojawienie się czarnych kropek i brązowych plam (do 0,8 cm) z ciemną obwódką. Jedynym zabiegiem jest spryskanie krzewów 1% roztworem płynu Bordeaux.

Największym zagrożeniem dla kultury jest przerost. Choroba jest wywoływana przez mykoplazmy, zatrzymuje wzrost i rozwój rośliny. Liście stają się nienaturalne, tworzenie systemu korzeniowego ulega spowolnieniu. Patologia odnosi się do nieuleczalnych, w obecności dotkniętych krzewów są one wykopywane i spalane. Zdrowe rośliny przesadza się w inne miejsce.

Szkodniki owadów również zagrażają mięcie pieprzowej:

• pchła miętowa. Jest to mały chrząszcz (do 15 mm) o żółtym kolorze. Efektem jego działania są okrągłe dziury nadgryzione w liściach. Szkodnik pojawia się wiosną przy suchej i ciepłej pogodzie;
• chrząszcz tarczowy. Zielony owad gryzie krawędzie liści, robiąc w nich małe dziury. Chrząszcz liściowy pozostawia te same ślady;
• mszyca to mały owad, który uszkadza prawie wszystkie rośliny uprawne. Szkodnik osiada na nich w dużych koloniach, preferuje wewnętrzną powierzchnię blaszki liściowej. Mszyce przebijają się przez skórę i wysysają sok z liścia, co prowadzi do spowolnienia wzrostu i zaprzestania tworzenia pełnowartościowej zieleni. Szkodnik należy do nosicieli poważnych patologii wirusowych, których nie można wyeliminować;
• skoczki liściowe. Wolą młode rośliny i są owadami ssącymi. W wyniku ich działania krzewy mogą umrzeć w ciągu kilku dni;
• żołędziowiec. Dorosłe osobniki wolą skubać brzegi liści, a ich larwy uszkadzają system korzeniowy;
• robak łąkowy. Główna różnica między uroczym owadem polega na tym, że sam może zniszczyć całą roślinę;
• śliniący się grosz. Krzewy atakują zarówno dorosłe owady, jak i larwy. W miejscach ich zasiedlenia widoczne są zmiany deformacyjne pędów, a na pędach i zatokach liści pieniste grudki.

Południowe regiony cierpią na ataki roztoczy łąkowych, które zimą wolą spędzać w piasku na głębokości ok. 10 cm. Po ociepleniu od maja do września szkodnik osiada na wierzchołkach roślin i wysysa z nich soki. .

Tylko środki owadobójcze pomogą w walce z pasożytami. Środki domowe również będą odpowiednie, ale tylko we wczesnych stadiach infekcji.

Mięta pieprzowa i mięta zwyczajna to dwie nazwy tej samej odmiany, nie ma w nich żadnej różnicy. W razie potrzeby można go sadzić nie tylko w ogrodzie, ale także na parapecie i nie będzie różnicy w cechach jakościowych kultury. Najważniejsze jest przestudiowanie opisanych powyżej zasad sadzenia i pielęgnacji.