Kwiaty dzwonków - opis rośliny i gatunku

Dzwony to kwiaty, które lubi wielu ogrodników. W naturze rosną na stepach, łąkach i skalistym terenie. Bezpretensjonalność pozwoliła im zdobyć godne miejsce wśród roślin uprawnych uprawianych na osobistych poletkach. Ludzie lubią nazywać je szenilem, dzwonkiem lub chebotkiem.

ogólny opis

Kwiat dzwonka należy do rodziny Bellflower, która ma prawie 300 podgatunków.

Pochodzenie i wygląd dzwonów

W naturze kultura występuje w klimacie umiarkowanym - na terenach Azji, Syberii, Kaukazu, Europy oraz w Ameryce Północnej. Typy wieloletnie są powszechne, sporadycznie jednoroczne i dwuletnie. Pąki na zewnątrz przypominają miniaturowe dzwony, łodygi pokryte są wąskimi liśćmi.

Dzwony kwiatowe

Kwiaty znajdują się na każdym pędzie, w kolorze białym, niebieskim, niebieskim lub fioletowym. Kwiatostany mają kształt wiechowaty lub racemiczny. Po zakończeniu okresu kwitnienia tworzą się małe strąki nasion.

Jak wygląda dzwonek?

Opis botaniczny wskazuje, jak wygląda dzwonek i jaki ma kolor płatków:

• Liście na pędach są ułożone po kolei.
• Kwiatostany mają kształt dzwonu.
• Kolor płatków zależy od rodzaju rośliny; istnieją podgatunki o odcieniach śnieżnobiałych, niebieskawych, żółtawych, fioletowych, niebieskawych, różowawych.
• U większości gatunków kwiaty zbierane są w krzakach, w niektórych przypadkach na pędzie może znajdować się jeden pączek o wybitnej wielkości.

Dzwon polowy - opis

Dzwon polny odnosi się do podgatunku zielnego, z kwiatostanem w kształcie lejka (czasami można znaleźć odmiany wiechowate i racemiczne). Pędy rośliny są proste, pełzające lub pełzające, występują z gałęziami. Liście są wydłużone.

Dzwon polowy

Dzwonek leśny

Dzwony leśne są często niebieskawe. Mniej powszechne są opcje z różowawymi, śnieżnobiałymi lub liliowymi płatkami. W naturze można je znaleźć w klimacie umiarkowanym, uprawa na osobistej działce wymaga stworzenia najbardziej odpowiednich warunków do normalnego wzrostu i rozwoju.

Popularnie można go nazwać muzycznym - ze względu na legendę o dźwiękach, które publikuje w noc Iwana Kupały.

Rodzaje i odmiany wieloletnich dzwonków ogrodowych

Dzwon ogrodowy charakteryzuje się dużą liczbą podgatunków, różniących się wielkością pędów, kolorem płatków i objętością pąków.

Dzwonek biały

Białe dzwony żyją na terenach Europy Zachodniej i Wschodniej. Cechy gatunku obejmują:

• przedstawiciele roczni, dwuletni i wieloletni;
• czas pączkowania wynosi prawie półtora miesiąca;
• pędy typu spiralnego;
• małe lub duże pąki, pierwotny rozmiar zależy od gatunku odmiany.

Biały dzwonek

Dzwonek niebieski

Dzwonki należą do klasy roślin wieloletnich, które wolą rosnąć w lasach, na łąkach lub na wyżynach. Wśród nich wyróżnia się następujące wspólne podgatunki:

• Liście łyżeczkowate - ze wzrostem 10 cm, pędami pełzającymi i małymi, zaokrąglonymi liśćmi. Płatki są pomalowane na bladoniebieski odcień.
• Pyramidal to roślina wieloletnia o wysokości do 1,5 m. Liście są postrzępione, czas kwitnienia jest równy pierwszym dwóm letnim miesiącom. Zapach kwiatu dla ludzi jest podobny do zapachu mirry.
• Brodaty - dorasta do 25 cm, preferuje łąki i regiony górskie. Kwiatostany o jasnoniebieskim odcieniu, o wiechowatym lub racemicznym kształcie. Pączkowanie następuje w pierwszej połowie sezonu letniego.
• Perforowana to długowieczna kultura z liśćmi przypominającymi serce. Potężne kwiatostany mają kształt gwiazdy, wielkość na obwodzie do 3 cm, pąki pojawiają się w pierwszej dekadzie czerwca i opadają po 10 września.

Niebieski dzwonek

Niebieskie dzwony łąkowe lub stepowe są identyfikowane przez mniejsze kwiatostany. Odwieczny dzwon ogrodowy, który jest używany częściej niż inni krewni do ozdabiania klombów, jest uważany za bezpretensjonalne i ozdobne rośliny. Wśród typowych opcji najbardziej znane to:

• Gargan - pędy pełzające formują się w zwarte krzewy, żyją spokojnie w zaciemnionych miejscach. Średnia wysokość nie przekracza 15 cm, pąki są duże, otwarte, do 4 cm średnicy, kwiaty ozdabiają działkę przez cały lipiec.
• Sarmata - odnosi się do bylin kaukaskich krzewiastych, osiągających do 45 cm. Kwitnie od czerwca do września.
• Ciliate - nie rośnie więcej niż 15 cm, charakteryzuje się dużą odpornością na suszę. Kwitnie w czerwcu, więdnie w lipcu.
• Alpejskie - podgatunek o wysokości 10 cm Kwiatostany mają kształt walców, podczas sadzenia wymagają dobrego drenażu. Stosowana jest jako pojedyncza roślina lub jako ramka pod wysokie krzewy.

Kwiaty żółte dzwonki

Niezwykłe żółtawe płatki występują tylko w dwóch odmianach:

• Tirsoid wild - preferuje terytorium suchych alpejskich łąk, pirenejskich zboczy górskich.
• Carniolica to rzadko stosowana w krajobrazie roślina ogrodowa, wymaga gleby zasadowej, średnica żółtych kwiatostanów dochodzi do 3 cm.

Dzwonek różowy

Kultura charakteryzuje się różowawymi lub jasnoczerwonymi płatkami, należy do wspólnego podgatunku. Wśród nich wyróżnia się następujące opcje mrozoodporne:

• Albu-Nana - zwarte krzewy ozdobione są mlecznoróżowymi pąkami, na płatkach są blade paski. Kwiaty drobne, ulistnienie owalne.
• Girlanda - dorasta do 40 cm, z wiechowatą, dużymi kwiatostanami. Na różowawych pąkach mogą być podświetlone kropki o fioletowym odcieniu. Kwitnie wraz z nadejściem lata.
• Pearl Sensation - dorasta do 1,5 m, w lipcu-sierpniu zdobi ogród różowawymi pąkami.

Różowy dzwonek

Dzwonek fioletowy

Istnieją odmiany naturalne i uprawne z fioletowymi płatkami:

• Kruchy - odnosi się do obfitych upraw, pąki powstają w miesiącach wiosennych. Liście są małe.
• Perskikolisty - zioło o liściach o ciemnozielonym odcieniu. Różni się wierzchołkowym kwiatostanem i krótkimi szypułkami, płatki są pomalowane na liliowe lub fioletowe odcienie. Kwitnie do połowy lipca.
• Dzwoneczka jest jednolita - dorasta do 0,3 m, gałęzie są cienkie i zwisające. Rozpoznawany przez liczne małe pąki i przezroczyste fioletowe płatki.
• Liście szerokolistne - charakteryzują się obszernymi i szerokimi liśćmi, dorastającymi do 130 cm, pąki są duże, zebrane w kwiatostany racemose.
• Mleczny - dzieło francuskich hodowców znane jest z podłużnych liści i rozgałęzionych pędów. W kwiatostanach racemose zbiera się pąki o średnicy do 40 mm.
• Do ciekawych podgatunków należy Portenschlagu - ze względu na prostotę uprawy. Pączkowanie trwa od maja do sierpnia.

Sadzenie dzwonka w otwartym terenie

Prace sadzenia zrób to sam przeprowadzane są zgodnie ze standardowym algorytmem. Z zastrzeżeniem wszystkich wymagań, kultura będzie zachwycać jasnymi pąkami przez cały sezon letni.

Rosnące dzwony z nasion

Przed sadzeniem przeprowadza się wstępne przygotowanie materiału siewnego; używa się do tego zwykłego papieru i spodka. Nasiona posypuje się zwilżonym liściem, który ostrożnie przenosi się na talerz wypełniony wodą. Po pojawieniu się pierwszych pędów młode przesadza się do przygotowanej gleby.

Nasiona dzwonka

Gleba powinna być luźna i lekka, z dobrym drenażem. Jest nawilżany, a nasiona są trochę prasowane. Po ponownym spryskaniu pudełka przykrywa się folią i przenosi do ciepłego pomieszczenia.

Po 14 dniach pojawią się sadzonki, po których należy usunąć materiał pokrywający. Sadzonki mogą rosnąć i rosnąć silniej, gleba jest regularnie spulchniana i podlewana. Przy nadmiernym zagęszczeniu sadzenia przeprowadza się nurkowanie - gdy uformują się pierwsze dwa liście.

Czego potrzebujesz, aby sadzić dzwony

Roślina wyróżnia się zamiłowaniem do rozproszonego oświetlenia i stabilnym reżimem temperaturowym, nie niższym niż 15 stopni. Gleba jest stale rozluźniana i nawadniana, zielona część jest opryskiwana. O młode osobniki należy uważnie dbać, aby przypadkowo nie zranić najcieńszych gałęzi.

Przeszczep przeprowadza się wiosną - rośliny wyjmuje się z doniczek wraz z glinianą grudką i przenosi do wcześniej przygotowanych dołków. Pustki przykrywa się podłożem, zagęszcza i podlewa.

Jak wybrać najlepsze miejsce

Lądując na świeżym powietrzu, wybierz miejsce położone z dala od wysokich i rozgałęzionych krzewów oraz rozłożystych drzew, które mogą blokować słońce. Roślina preferuje gleby wapienne i lekko zasadowe, dobrze drenujące.

Odległość między krzewami zależy od ich ostatecznej wielkości:

• dla osób wysokich - nie mniej niż 0,5 m;
• dla osób średniej wielkości - 0,3 m;
• dla miniaturowych - 10 cm.

Dzwony zewnętrzne

Jak karmić dzwony, aby uzyskać bujny rozkwit

Podczas sadzenia nie zapomnij o darni i nawozach. Zabrania się stosowania torfu, obornika i ptasich odchodów - są one źródłem infekcji grzybiczych. Profilaktykę chorób i szkodników owadów przeprowadza się za pomocą granulowanego superfosfatu.

Aby uzyskać najbardziej bujne kwitnienie, do gleby wprowadza się nawozy:

• na wiosnę przepisuje się karmienie podstawowe - kupuje się dla niego kompozycję zawierającą azot;
• wtórne - po utworzeniu pierwszych pąków w tym okresie lepiej jest stosować złożone mieszanki.

Przygotowanie do zimy

W przypadku opcji rocznych i dwuletnich prace przygotowawcze nie są wykonywane. Rośliny długowieczne wymagają przycinania do niskich poziomów po 20 września. Gatunki mrozoodporne spokojnie przetrwają zimę, a dla gatunków ciepłolubnych potrzebne jest schronienie składające się z suchych liści i łap świerkowych lub sosnowych. Wysokie osobniki dodatkowo pokryte są warstwą próchnicy i torfu - 30 cm.

Dzwony to bezpretensjonalne rośliny, które można wykorzystać do stworzenia jasnego i niezapomnianego krajobrazu. Będą mogli ubarwić ogródki frontowe, rabaty kwiatowe i zjeżdżalnie alpejskie. Artyści lubią używać ich jako szablonu do kolorowania - dlatego dziecku nie będzie trudno narysować i nazwać taki kwiatek.