Sadzenie i pielęgnacja Chionodoxa na otwartym polu

Nisko rosnąca bylina z rodziny lilii Chionodoxa jest częstym gościem w ogrodach. Należy do licznej grupy przebiśniegów, gdyż kwiaty kwitną wiosną, kiedy śnieg jeszcze nie stopił się do końca.

Jak wygląda chionodox

Odwieczna roślina bulwiasta wygląda bardzo dekoracyjnie, jej korony można pomalować na fioletowo-niebieski, niebieski, liliowy i różowy. Chionodoxa w tłumaczeniu z greckiego oznacza: chwałę i dumę, a ludzie często nazywają kwiat „śnieżnym pięknem” - ten opis bardzo mu odpowiada.

Kwitnący Chionodox

Do jakiej rodziny należy

Roślina należy do rodzaju Scilla, rodziny szparagowatych. W sumie gatunek (Scilla luciliae) obejmuje 6 przedstawicieli.

Krótko o historii wyglądu

Nazwa gatunku została nadana na cześć żony Lucilla (Lucill) szwajcarskiego botanika Pierre'a Amonda Boissiera w 1877 roku. Później wszyscy przedstawiciele Chionodoxa stali się częścią rodzaju Scilla.

Charakterystyka roślin

Kwiaty rozmnażają się głównie przez jajowate cebulki o stosunkowo niewielkich rozmiarach - do 3 cm długości i do 17 mm średnicy. Łuski na ich powierzchni są lekkie. Każda żarówka żyje tylko 2 lata.

Żarówki Chionodox

Na każdej cebulce rosną tylko 2 liście ciemnozielonego koloru, szeroko-lancetowato rowkowane, do 8-12 cm długości i do 2 cm szerokości. Szypułki mają około 10 cm długości, na końcach tworzą pędzel o 2-3 pąkach . Kwiat w kształcie dzwonu może mieć do 4 cm średnicy. Po zapyleniu dojrzewają kapsułki z czarnymi nasionami w środku.

Rodzaje i odmiany chionodox na otwarty teren

W sprzedaży można znaleźć materiał do sadzenia następujących popularnych odmian bulwiastych bylin.

Chionodoxa Forbes (Chionodoxa forbesii) lub Chionodoxa Tmoluza (Chionodoxa tmolusi)

Kwiat pochodzi z południa Turcji. Wysokość - do 25 cm Szypułki tworzą pędzelek złożony z 15 białych lub różowych pąków. Nie rozmnaża się przez nasiona, tylko przez dzieci cebul. Jest uprawiany w kulturze od 1976 roku.

Сhionodoxa forbesii Blue Giant

Popularne odmiany:

• Alba (gigant Chionodox Alba);
• Chionodoxa Blue Giant
• Pink Giant (Giant pink z różowo-liliowym kolorem płatków).

Kwitną przez długi czas - do 20 dni.

Chionodoxa luciliae lub Chionodoxa gigantea

Naturalnym zasięgiem tego gatunku jest górzysty obszar Azji Mniejszej. Roślina do 20 cm wysokości, z typowymi liśćmi. Kwiatostan tworzy 10 pąków o średnicy 3 cm w stanie całkowitego rozpuszczenia. Płatki są niebieskawo-niebieskie z białą podstawą. W ogrodach uprawiana jest od 1764 roku.

Najpopularniejsze odmiany to:

• Chionodox Lucilia Alba. Biały kwiat na szypułce do 10 cm wysokości. Zwykła korona ma średnicę 2,5 cm, aw przypadku odmiany olbrzymiej do 4 cm. Pędzle tworzą 3-4 pąki.
• Chionodoxa Rosea. Różowe kwiaty mają ledwo zauważalny fioletowy odcień. Najpopularniejszą odmianą jest Rose Queen (Rosie Queen lub Pink Queen), zarejestrowana w 2008 roku. Roślina ma 5-10 cm wysokości z kwiatostanami po 5 pąków.
• Chionodoxa Violet Beauty. Odmiana ta została uzyskana w 2009 roku, roślina osiąga wysokość 8 cm, kwiat jest pomalowany na fioletowo lub ciemnoniebiesko. Pręciki są białe z żółtym pyłkiem.

Chionodoxa luciliae Alba

Chionodoxa sardinian (Chionodoxa sardensis)

Gatunek pochodzi z Azji Mniejszej. Różni się wyższą - do 12 cm szypułką z racemicznymi kwiatostanami po 10 pąków, pomalowaną na bogaty niebieski kolor. Każdy nimb ma tylko 20 mm średnicy. Gatunek występuje w ogrodach od 1885 roku. Odmiany różowe i białe hodowano selekcyjnie.

Hybrydy

Hodowca V.K. Chondyrev był w stanie uzyskać obszerną serię mieszańców opartych na Chionodoxa sardensis, którym nadał następujące nazwy:

• Akwarela;
• Absolutny;
• Artemis;
• Afrodyta;
• Arktyczny;
• Andromeda.

Aby uzyskać nowe odmiany i hybrydy, stosuje się chionodoksy kreteńskie, karłowate, białawe, podczas gdy występują one wyłącznie w naturze.

W sprzedaży można znaleźć chionoscilla (Chionoscilla), którą uzyskuje się ze skrzyżowania Chionodoxa forbesii i dwulistnej Scylli. Mają niebieskie korony zebrane w gęstsze kwiatostany na szypułkach o długości do 10 cm.

Chionodoxa luc rosea

Jak rozmnażają się Chionodoxes

Dostępne odmiany można rozmnażać w wymaganej ilości przez nasiona i cebulki potomne.

Uprawa z nasion (dlaczego ta metoda nie jest skuteczna)

Nasiona dojrzewają w mięsistych kapsułkach. Są bardzo atrakcyjne dla mrówek, które przenoszą je na dość duże odległości, co w przyrodzie jest naturalną metodą rozprzestrzeniania się (myrmecochoria). Ale ogrodnicy rzadko ćwiczą siew, ponieważ kwiaty można uzyskać z sadzonek dopiero w 3 roku.

Sposób wegetatywny

Każda żarówka w sezonie, w zależności od odmiany i rodzaju, tworzy od 2 do 10 cebulek potomnych. Sadzi się je jesienią w nowym miejscu, pogłębiając się nie więcej niż 8 cm i zachowując odległość zaledwie 5 cm między nimi.

Nic nie przeszkadza w przesadzaniu podczas kwitnienia. Roślina łatwo toleruje w tym czasie kopanie i chętnie zapuszcza korzenie w nowym miejscu. Głównym wymaganiem nie jest wysuszenie korzeni, ale natychmiastowe zasadzenie.

Chionodoxa - sadzenie i pielęgnacja w otwartym polu

Jeśli gniazda cebul nie były wykopywane podczas kwitnienia wiosną, odbywa się to w drugiej połowie lipca. W tym czasie liście całkowicie żółkną i wysychają. Cebule przechowuje się w temperaturze + 15-17 ° C do końca sierpnia - początku września, a następnie sadzi się w nowym miejscu.

Chionodoxa luciliae Violet Beauty

Instrukcje sadzenia krok po kroku

Podział gniazda na oddzielne cebulki wykonuje się nie bezpośrednio po wykopaniu, ale przed sadzeniem. Odbywa się to zgodnie z wcześniej naniesionymi oznaczeniami, ponieważ materiał do sadzenia jest dość mały. Bruzdy tworzy się za pomocą czerpaka, tworząc je na głębokość 5-8 cm, a cebulki umieszcza się w odległości 5 cm lub więcej od siebie. Po posadzeniu należy podlać.

Cechy opieki w ogrodzie

Niewymagająca roślina jest tak duża, że ​​dla wielu ogrodników rośnie w klombach bez szczególnej uwagi.

Jakie warunki lubią hionodox

Żarówki mogą zajmować to samo miejsce przez wiele lat, ale stopniowo będą się zmniejszać. Dlatego głównym warunkiem zachowania corocznego pięknego kwitnienia jest okresowe (co 4-5 lat) przerzedzenie nasadzeń.

Czego boi się roślina

Oprócz zatłoczenia bylina nie toleruje suszy w okresie luty-marzec, a także zbytniego cieniowania. Nie jest trudno spełnić te warunki, ponieważ woda z roztopionej wody dostarcza wystarczającej ilości wilgoci, a podczas kwitnienia większość drzew i krzewów nie jest jeszcze pokryta liśćmi.

Podlewanie

Jeśli wiosna jest sucha, kwietnik należy podlewać raz w tygodniu. Zwykle robi się to rano. Najlepiej jest utrzymywać wodę do nawadniania w okolicy, tak aby jej temperatura była taka sama jak powietrza.

Chionodox sardensis

Ściółkowanie

Ponieważ same rośliny są bardzo skarłowaciałe, tylko małe trociny mogą być używane jako ściółka. Posypują glebę warstwą nie większą niż 1-2 cm, aby zatrzymać wilgoć w ziemi i zapobiec szybkiemu wzrostowi chwastów wiosną.

Rozwolnienie

Biorąc pod uwagę, jak płytkie cebulki siedzą w glebie, nie zaleca się poluzowywania gleby. Aby zachować luźną strukturę, wystarczy zastosować ściółkowanie.

Top dressing

W sezonie wystarczy jednorazowa aplikacja nitroammofoski, którą rozsypuje się na rabacie kwiatowym, gdy tylko wierzchołki liści chionodoxu pojawią się nad ziemią.

Transfer

Jeśli gniazdo żarówek nie zostanie dotknięte, będzie mogło mieszkać w jednym miejscu do 10 lat, a następnie utonąć. Ponieważ trudno jest znaleźć cebulki po całkowitym wyschnięciu części naziemnej, ponowne sadzenie można wykonać wiosną podczas kwitnienia.

Kiedy i jak kwitnie

Wraz z innymi przebiśniegami, korony chionodox są pokazane w klombach wraz z pierwszymi strumieniami stopionego śniegu.

Rodzaje kwiatów

Zwykle korona składa się z 5 płatków przypominających dzwonek. W niektórych odmianach płatki mogą mieć smugi jaśniejsze niż główny kolor. W centrum znajdują się pręciki, zwykle pokryte żółtym pyłkiem.

Kształty kwiatów

W różnych odmianach i gatunkach kwiaty mają taką samą strukturę z 6 płatków, ale można je zbierać w większe lub większe grona na końcach długich (10-20 cm) szypułek o 2-4 lub 10-15 pąkach.

Okres kwitnienia

Zwykle od rozpuszczenia do całkowitego więdnięcia kwiatostanów mija 2 tygodnie. Jednak nowsze odmiany mogą wykazywać jeszcze bardziej imponujące wyniki: 20, a nawet 30 dni. Te rośliny, które są w jasnym świetle, kwitną wcześnie, aw cieniu - później.

Zmiany w pielęgnacji podczas kwitnienia

Podczas kwitnienia pąków podlewanie z dodatkiem niewielkiej ilości nawozu organicznego pomoże pobudzić rośliny do aktywnego wzrostu.

Możliwe narastające problemy

Zwykle nie są wymagane żadne specjalne środki do pielęgnacji chionodox. W swoim naturalnym środowisku kwiaty te swobodnie rozprzestrzeniają się przez samosiew i rzadko cierpią na choroby i owady.

Szkodniki

Najgroźniejsze dla cebulek są gryzonie i larwy roztocza korzeniowego. W przypadku kleszczy spryskaj akarycydy, na przykład Aktara. Gryzonie są zwykle usuwane przez wytrawianie trującymi przynętami.

Choroby

Chionodoksy nie omijają najczęstszych chorób bulwiastych:

• stwardnienie rozsiane;
• szara zgnilizna;
• Septoria;
• fusarium.

Żółknięcie liści sygnalizuje infekcję, ale do tego czasu nie ma nic do uratowania. W celach profilaktycznych przed sadzeniem cebulki należy wytrawić roztworem Fundazolu.

Białe chionodoksy obok muscari

Oznaki niewłaściwej pielęgnacji

Gnicie cebulek prowadzi do żółknięcia liści. Przyczyną jest choroba grzybicza lub powódź. Dlatego sadzenie jest podlewane tylko przy całkowitym braku deszczu i śniegu wczesną wiosną.

Użyj w projektowaniu krajobrazu

Bylina jest najbardziej rozpowszechniona ze względu na swoją bezpretensjonalność i wyjątkowo wczesne kwitnienie, gdy nawet pierwsze pędy tulipanów nie są jeszcze na klombach. Cebulki sadzi się między innymi bylinami, które pojawiają się miesiąc później: tulipany, żonkile, cebulę ozdobną.

Piękne chionodoksy, niczym promienie słońca grające na topniejących zaspach, zdobią ogrody na przełomie lutego i marca. Różowe, niebieskie, niebieskie lub białe - możesz wybrać żarówki i odmiany według własnych upodobań.